مقایسه تاب آوری روانی در مبتلایان به بیماری عروق کرونر قلبی با افراد سالم

مقدمه: بیماران قلبی عروقی به خصوص بیماران دچار اختلال در عروق کرونر در مرحله حاد، اضطراب زیادی دارند و به نسبت بیماران با اضطراب کمتر، 5 مرتبه بیشتر دچار عوارض جدی قلبی می شوند. تاب آوری به معنای توانایی بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن می باشد. و جایگاه ویژه ای در حوزه های روانشناسی تحول، روانشناسی خانواده و بهداشت روانی دارد که می تواند به بیرون آمدن از شرایط سخت بیماری های طبی نیز کمک کنند. هدف: مقایسه تاب آوری روانی در مبتلایان به بیماری عروق کرونر قلبی با افراد سالم. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی مقطعی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن شامل کلیه ی مراجعینی بودند که تحت عمل آنژیوگرافی قرار گرفته بودند. به روش نمونه گیری در دسترس از مراجعین به بیمارستان حشمت 372 نفر 186 نفر در گروه بیمار و 186 نفر در گروه سالم انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه تاب آوری روانی بود که توسط محمدی در سال 1388 در ایران استاندارد شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss-18 و روش آماری توصیفی،آزمون های تحلیل رگرسیون و chi square انجام شد و سطح معنی دار آزمون ها05/0 p< در نظر گرفته شد. نتایج: در مجموع 372 نفر، 220 نفر (1/59%) مذکر و 152 نفر مونث (9/40%) بودند و میانگین سنی 27/11±94/51 سالگی بود. 8/82% سطح سواد دیپلم یا کمتر داشتند. 7/94% متاهل بودند و 7/26% چاق و 40% دارای اضافه وزن بودند. بین گروه های سنی (001/0p=) و جنسیت (002/0p=) در بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت. میانگین نمره تاب آوری روانی در گروه بیمار 81/15±50/65 و در گروه سالم 20/13±00/66 بودکه اختلاف معنی داری نداشت (777/0p=). نتیجه گیری: علیرغم نبود ارتباط بین تاب آوری روانی در گروه های سالم و بیمار در مطالعه ی ما، نمی توان نتیجه گرفت که تاب آوری اثر بازدارندگی روی بروز بیماری عروق کرونر ندارد و مطالعات آینده نگر با در نظر داشتن سایر عوامل خطر موثر بر بیماری جهت بررسی این فرضیه توصیه می گردد.